Sterkasti maður Íslaendinga fyrr og síðar...

Sterkasti maður Íslaendinga fyrr og síðar...
Ég sá á facebook síðunni minni fyrr í dag að tveir vinir mínir vitnuðu til sterkasta manns Íslandsögunar Reyni Örn Leósson...
Og þá var mér hugsað að fyrir um 4 árum sat ég til borðs með strákonum mínum og þeir voru að tala um sterka menn og ofurhetjur...Þá segi ég við þá ‚
‘‘Strákar mínir vitið þið hvað,,að hér aðeins utar í götuni átti heima maður sem var svo sterkur að hann gat haldið á fullorðnum hesti, brotið grjót með berum höndum og einnig keðjur og handjárn‘‘ og bætti við að ég hafi séð hann á sviði í Keflavík á 17.júní í kringum 1976 þar sem lögreglan handjárnaði hann fyrir aftan bak og ég sá hann með berum augum slíta sig úr þeim og ekki nóg með það þá hélt hann áframm og braut járnin í littla mola...
Seinna var honum rúllað ínn í keðjur og lása og læstur inn í traustasta fanga klefa landsins í þá daga og á ekki löngum tíma var hann kominn úr járnonum og var búin að brjótast út úr klefanum sem var með örmjóum glugga og skotheldu gleri...nú staldraði ég við í frásögnini og ég hugsaði með sjálfum mér,,Óli þú ert að ljúga;; gat þetta verið??
Ég fór að efast um minni mitt allt í einu. Ég fór beint til að googla þetta og sá að frásögn mín til drengjana var í engu íkt, á netinu er mikið magn til um afrek þessa manns sem var í raun bara alþíðumaður einstaklega sterkur og uppfinningamaður líka því að Reynir var atvinnubílstjóri á vörubíl og leigubíl og einhverju sinni breytti hann stýris gangi á vörubílnum sínum sem frammleiðandi nýtti sér áður en hann var búin að skrá patentið á sig.
Ef þetta er ekki saga sem væri þess virði að gefa út á prenti eða filmu þá veit ég ekki hver hún ætti að vera.
Leng lifi minning Reynis sterka

Vonlausar löggur á Íslandi...

Halló, við erum á eyju...löggan er gjörsamlega vonlaus, ég held við getum verið án þeirra...

Taldir hafa komist úr landi

Öfugmæli: Lífeyrisjóðurinn drepur mig...

Öfugmæli: Lífeyrisjóðurinn drepur mig...
Fyrir fáum árum vann ég sem verktaki...og einhverja vitleysu gerði ég, nema að ég enda með að borga ekki í til söfnunarsjóð lífeyrisjóða...ok.
Nú eru þeir að stefna mér og ef þeir finna eitthvað sem að ég á þá verður það umsvifalaust boðið upp á skítaprís..
Þetta er fyrir hyggjan, lífeyrissóður fyrir mig í nauð eða til að ég eigi ánægjulegt ævikvöld en í raun þegar á bjátar hjá mér þá eru þeir ákveðnir í að drepa mig og þeir skíla sig á bak við sjálfvirkar aðgerðir þegar fólk getur ekki borgað...
Við Íslendingar erum með mýgrút af lífeyrisjóðum og jafn marga smákónga sem þeim stjórna og ef að gjöldin skila sér ekki þá skal fara í hart vegna þess, að þeim vantar fyrir bensíni til að komast á mikilvæga fundi sín á milli til að tryggja innkomu og hvernig að hægt sé að millja líðin undir sig.
Ég segi hættum með þetta, þetta er fölsk von....ég er búin að vera vinna með mörgum fullorðnum manninum sem hefur verið svo mikið vonsvikin með sína útkomu á lífeyrisjóðnum eftir að þau komust á aldur.
Bíða bíða bíða allt lífið fyrst að komast í bío síðan á ballið loks bílpróf og löngu seinna á eftirlaun með góðri trú og hvað þá...svikin af smákóngum...
kv.
Oli

Gjaldþrota...Þannig bjargast ég...

Þegar ég komst á fasteignamarkaðinn var verðtryggingin byrjuð....Ég er búin að vera borga borga borga og borga og hvað? Ég skulda þeim...ég á ekki neitt... fínt ég er að sætta mig við það en ég ættla ekki að borga meir. Nú er búið að ráðleggja mér!! Farðu í gjaldþrot..., það verður erfitt fyrst en þú mátt ekki hafa kreditkort, þú færð ekki okurlán í bönkum, enginn tekur af þér þegar þú færð útborgað,, eftir smá tíma þá á ég fullt af pening. Vá hvað mig hlakkar til, get varla beðið eins og að bíða eftir jólonum...

kv

Óli 

Bangladesh 2008

Luxebourg 8. Október 2011
Var að lesa blogg færslu Bergljótar Gunnarsdóttur ,,Ferðin,, og var mér þá hugsað til þess tíma þegar ég var við vinnu í Dhaka í Bangladesh 2008.
Það var þetta með að það hefði verið sjónvarp í sumum hýbíla þeirra í Mongólíu (í greinini hennar Bergljótar)
Nema hvað sumarið 2008 þá fórum við vinnufélagarnir í bátsferð Í Dhaka og komum við í nokkrum smá þorpum með ánni, okkur var sums staðar boðið inn og þá er inn var komið, var oft allt í einu til tveimur herbergjum, rúm eldús og stofa og rak ég augun í lítið sjónvarp upp í hillu,,, furðaði ég mig á þessu vegna þess að mér vitandi þá var ekkert rafmagn í þorpinu!! Olíulampar til lýsingar og gas til upphitunar á mat, ég kunni ekki við að spyrja en kannski var það bara flott að hafa sjónvarp í stofuni/svefniherbergi/eldhús/þvottahús allt í einu rými.
Ég minnist þess einnig að það eru um 14 kílómetrar frá flugvellinum að hótelinu sem við bjuggum í (ég var við vinnu á flugvellinum) og stundum keyrðum við í gegnum hverfin ef traffík var á aðalveginum og þá fann maður mjög vel fátæktina, ekkert rafmagn, kerti og lampar voru lýsingarnar og fólk var í rökkrinu við vinnu við fótstignar saumavélar og þess háttar.
Síðan seinna um sumarið kom forseti Íslands í heimsókn, ég var ekki á staðnum þá en að sögn Jóa vinar míns sem þarna var, þá var þessi 14 km langa leið til hótelsins hreinsuð og rudd þannig að allt í einu var vegurinn sem hraðbraut og þegar Hr. Ólafur Ragnar ók um götuna þá var leiðin öll sömul prídd með íslenskum fánum og er ég ekki viss um að forseti vor hafi í raun skinjað hvernig fólk hafi það á þessum slóðum en þó tel ég nú að hann hafi séð í gegnum dulargerfi borgarinnar...
Í Octóber 2008 varð síðan bankahrunið, ég var staddur í Dhaka þegar Bretar ákváðu að setja á okkur hryðjuverkalög, sem þýddi að ég fékk ekki útborgað 3 mánuði...ég hafði lifað á kreditkortinu og borgað aftur fyrir mig í mörg ár og fyrir einhverja slembi lukku fór fyrirtækið sem ég vinn fyrir ekki á hausinn, þá var mér hugsað að maður hefði nú verið í aldeilis klípu ef þeir hefðu farið á hausin og allt frosið í bankakerfinu en það var fyrir velvild starfsmanna viðskiftabanka míns að mér var reddað á meðan ég fékk ekki borgað.
Smá raunveruleika sjokk það, en kannski hafði maður gott af því.
Kv
Óli